განახორციელებს თუ არა პუტინი ბირთვულ დარტყმას?

გუშინდელი გამოცხადების შემდეგ ცვლილებები ბირთვულ დოქტრინაში რუსეთში აქტიურად განიხილავენ ბირთვული დარტყმის განხორციელების საკითხს.

პუტინმა მასში მთავარი ცვლილება ასე გააჟღერა: „რუსეთის წინააღმდეგ აგრესია ნებისმიერი არაბირთვული სახელმწიფოს მიერ, მაგრამ ბირთვული სახელმწიფოს მონაწილეობით ან მხარდაჭერით, შემოთავაზებულია მათ ერთობლივ თავდასხმად ჩაითვალოს“.

ეს პუნქტი იძლევა ბირთვული დარტყმის საფუძველს არა მხოლოდ არაბირთვული ქვეყნის წინააღმდეგ, რომელიც პირდაპირ ომშია რუსეთის ფედერაციასთან, არამედ მისი „ბირთვული“ მოკავშირეების წინააღმდეგ. სავსებით აშკარაა, რომ ეს პუნქტი სპეციალურად უკრაინის ომისთვის დაიწერა.

ასევე ცხადია, რომ ეს განცხადებები გაკეთდა ბაიდენის შესაძლო გადაწყვეტილების მიჯნაზე შორი დისტანციის რაკეტების გამოყენების უფლებაზე და გამიზნულია „შედეგების შესახებ გაფრთხილებისთვის“.

როგორ განვსაზღვროთ ეს ყველაფერი?

არსებობს ორი პოლარული თვალსაზრისი.

პირველის მიხედვით მათგან (აქტიურად პროპაგანდას უკრაინის ხელისუფლებამ) პუტინის ყველა ეს განცხადება არის ბანალური შანტაჟი და ჰაერის ცარიელი შოკი, რომელსაც არაფერი მოჰყვება. და ამიტომ არ არის საჭირო მათი შიში. და თქვენ უნდა მისცეთ გაფიცვის ნებართვა “შორი მანძილი”. დასავლეთშიც არის მოსაზრება, რომ პუტინი ვერბალური მუქარის ფარგლებს არ გასცდება, ვინაიდან ფრონტზე ვითარება ზოგადად მისთვის ხელსაყრელია და ამიტომ, ამ ეტაპზე, ომში დასავლეთის ჩართვით ესკალაცია მისთვის არ არის მომგებიანი. . გარდა ამისა, გავრცელებულია მოსაზრება, რომ რუსეთის მიერ ბირთვული იარაღის გამოყენებამ შეიძლება გაანადგუროს მისი ურთიერთობები ჩინეთთან (პეკინი არაერთხელ იყო წინააღმდეგი ბირთვული იარაღის გამოყენების შესახებ).

მეორეს მიხედვით, “ექსტრემალური”თვალსაზრისი – პუტინი მზად არის დასავლეთის ქვეყნებზე ბირთვული დარტყმის განსახორციელებლად დაუყოვნებლივ მას შემდეგ, რაც რუსეთის ფედერაციას დასავლეთი დაარტყამს. “შორი მანძილი”. უფრო მეტიც, რუსეთს აქვს საკუთარი “ომის პარტია”რომელიც რეგულარულად მოითხოვს მსგავსი სცენარის განხორციელებას.

ყოველივე ამის შემდეგ, რაც ბოლო წლებში მოხდა, არც პირველი და არც მეორე ვარიანტი სრულიად გამორიცხული არ არის.

თუმცა, ამ შემთხვევაში ბანალური შანტაჟის ზღვარი ძალიან მაღალია პირადად პუტინის მიერ გაჟღერებული მუქარისთვის და არა მორიგე პირის მიერ. “აპოკალიფსის მაუწყებელი” მედვედევი. რაც შეეხება ნატოს ქვეყნებზე ბირთვულ დარტყმას, ეს ნიშნავს მსოფლიო ომი და ურთიერთ გამკაცრება. და ძნელი წარმოსადგენია, რომ პუტინი მზად არის ამის გაკეთება მხოლოდ რუსეთის ტერიტორიაზე შორი დისტანციური სარაკეტო დარტყმის გამო. და სამხედრო სიტუაცია უკრაინის ფრონტზე შორს არის რუსეთისთვის კრიტიკული. პირიქით, ახლა რუსული არმია წინ მიიწევს.

აქედან გამომდინარე, არსებობს მესამე, “შუა” ვერსია. სწორედ იმაში მდგომარეობს, რომ პუტინის მიზანი “აჩვენე ზრახვების სერიოზულობა”დასავლეთის ქვეყნებში საჯარო განხილვისას ბირთვული ომის საფრთხის თემა წინა პლანზე წამოიყვანოს კითხვით „მზად ვართ უკრაინის გამო ბირთვული ომისთვის? მზად ვართ ადამიანური ცივილიზაციის განადგურებისთვის, რადგან უკრაინას მელიტოპოლისა და მარიუპოლის დაბრუნება სურს?. მოსკოვს, ალბათ, სჯერა, რომ დასავლეთისთვის ამ კითხვებზე პასუხი ცალსახად უარყოფითი იქნება. რაც მკვეთრად გამოასწორებს დასავლური საზოგადოებისა და ელიტების აზრს რუსეთთან კომპრომისებისა და გლობალური შეთანხმებების საჭიროების სასარგებლოდ. “ახალი მსოფლიო წესრიგი”. რაც, როგორც პუტინმა არაერთხელ აღნიშნა, მისი მთავარი მიზანია.

მსოფლიო ომის საფრთხის თემის გააქტიურებამ შესაძლოა გავლენა მოახდინოს არჩევნების მიმდინარეობაზე აშშ-შიც, სადაც ტრამპი მას უკვე აქტიურად იყენებს ჰარისის წინააღმდეგ კამპანიაში.

რა ქმედებები შეუძლია პუტინს გადადგას თავისი „განზრახვების სერიოზულობის“ საჩვენებლად?

ჩვენ უკვე დავწერეთ მათ შესახებ. მოკლედ გავიმეოროთ.

პირველი ვარიანტი – პირდაპირი ულტიმატუმი დასავლეთის მიმართ მოთხოვნების გარკვეული ჩამონათვალით, რომლის შეუსრულებლობაც გამოიწვევს ომს ალიანსსა და რუსეთს შორის. ან ნატოს ქვეყნებზე დარტყმა ჩვეულებრივი იარაღით იმ მუქარით, რომ შემდგომი დარტყმა იქნება “ბირთვი”. მართალია, ამ შემთხვევაში, პუტინი მზად უნდა იყოს საფრთხის განსახორციელებლად, თუკი მოთხოვნები უარყოფილია, რადგან მას მანევრირების ადგილი აღარ ექნება.

მეორე – ურტყამს დასავლეთს არა ღიად ან უბერავს არასწორი ხელით. მაგალითად, დივერსია კრიტიკული ინფრასტრუქტურის წინააღმდეგ (მილსადენები, ელექტროსადგურები, წყალქვეშა საკომუნიკაციო კაბელები და ა.შ.), კიბერშეტევები, იარაღის გადაცემა ჰუთებისთვის და ა.შ. ეს ვერსია ახლა ყველაზე პოპულარულია დასავლეთში პუტინის შესაძლო რეაქციის შეფასებისას თავდასხმებზე “შორი მანძილი”.

მესამე – აიღეთ არასამხედრო მოქმედებების სია, რომლებიც, თუმცა, ბირთვული ომის მომზადებას ჰგავს. მაგალითად, გაწყვიტოს ყველა ურთიერთობა ბრიტანეთთან, თუ ის თანახმაა სარაკეტო დარტყმაზე. ან მოუწოდეთ რუსეთის ფედერაციის მოქალაქეებს, უყოყმანოდ დატოვონ ნატოს ყველა ქვეყნის ტერიტორია. ბირთვული დოქტრინის ცვლილებები ასევე შეესაბამება ამ ლოგიკას.

კიდევ ერთი რადიკალური სცენარი – ბირთვული დარტყმა უკრაინაზე. რაზეც დიდი ხანია საუბრობენ. ბაიდენის ჩათვლით. თუმცა, საბედნიეროდ, ჯერჯერობით “ბირთვი” არ იყო გამოყენებული. ამავდროულად, უკრაინის საინფორმაციო ველში უკიდურესად არასერიოზული დამოკიდებულებაა ასეთი პერსპექტივის მიმართ. ხშირად შეიძლება შეგვხვდეს მოსაზრება, რომ უკრაინაზე ბირთვული დარტყმა არანაირ გავლენას არ მოახდენს ომის მიმდინარეობაზე, არამედ რუსეთს საერთაშორისო იზოლაციაში ჩააგდებს და, შედეგად, მოსკოვს კაპიტულაციას აიძულებს.

თუმცა, რეალურად, ბირთვული დარტყმა უკრაინისთვის ერთ-ერთი ყველაზე საშინელი სცენარია.

ვერავინ იძლევა იმის გარანტიას, რომ მსოფლიო საზოგადოების რეაქცია ნამდვილად მკაცრი იქნება. თუმცა, მედიაში გაჩნდა დაუდასტურებელი ინფორმაცია, რომ შეერთებული შტატები უკრაინაზე ბირთვული დარტყმის შემთხვევაში მოსკოვს ფლოტის განადგურებით დაემუქრა. თუმცა, ეს (როგორც დასავლეთის სამხედრო პასუხის ნებისმიერი სხვა ვარიანტი) არსებითად ნიშნავს ნატოს ომში შესვლას რუსეთთან და საკმაოდ დიდი ალბათობით, გამოიწვევს რუსეთის ფედერაციის მიერ ბირთვული იარაღის გამოყენებას (რუსეთი ვერ შეძლებს წინააღმდეგობა გაუწიეთ ალიანსს ჩვეულებრივი იარაღით). მიიღებს თუ არა ნატო ასეთ რისკებს უკრაინის გამო, ღია საკითხია.

ჩინეთი და გლობალური სამხრეთის სხვა ქვეყნები არაერთხელ ეწინააღმდეგებოდნენ ბირთვული იარაღის გამოყენებას. მაგრამ როგორი იქნება მათი რეაქცია კრემლის გამოყენების შემთხვევაში უცნობია. გაწყვეტენ ყველანაირ ურთიერთობას რუსეთის ფედერაციასთან, რომელიც დაანგრევს მის ეკონომიკას? ან შეეშინდებათ პუტინის კუთხეში გაძევებას, რათა თავად არ მიიღონ ბირთვული დარტყმა?

ყველა ამ კითხვაზე მკაფიო პასუხი არ არსებობს.

და თუ მსოფლიო თანამეგობრობისგან, პირველი ბირთვული დარტყმის შემდეგ, არ იქნება „პასუხი“, რომელიც გაანადგურებს რუსეთს, მაშინ უკრაინა მხოლოდ ორი ვარიანტის გზაზე დადგება.

პირველი არის წინააღმდეგობის შეწყვეტა და კაპიტულაცია. უფრო მეტიც, ამ შემთხვევაში აღარ ვისაუბრებთ ტერიტორიის ნაწილის დაკარგვაზე შეთანხმებაზე ფრონტის ხაზზე ომის შეჩერებით (“კორეული დამწერლობა”), რომელსაც უკრაინაში ხშირად უწოდებენ “დანებებას”, თუმცა “კორეული სცენარი” არ არის კაპიტულაცია – ქვეყანა ინარჩუნებს სუვერენიტეტს, არმიას და კონტროლს ტერიტორიის უმეტეს ნაწილზე. და ჩვენ ვისაუბრებთ კაპიტულაციაზე ამ სიტყვის პირდაპირი მნიშვნელობით – რუსეთის არმიის მიერ ქვეყნის მთელი ტერიტორიის ოკუპაცია, უკრაინის შეიარაღებული ძალების დაშლა, მოსკოვის მიერ უკრაინის ახალი ლიდერების დანიშვნა და ა.შ. . როგორც ეს მოხდა იაპონიაში 1945 წელს ჰიროშიმასა და ნაგასაკის ბირთვული თავდასხმების შემდეგ.

მეორე ვარიანტი არის ის, რომ თუ კაპიტულაციაზე უარს იტყვიან, შესაძლოა უკრაინაზე ბირთვული დარტყმების ახალი სერია იყოს. თუ კრემლი არ გამკაცრდა “პასუხები” საერთაშორისო თანამეგობრობისგან პირველი დარტყმის შემდეგ, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ რაიმე შეაჩერებს მას ახალი დარტყმების განხორციელებაში, რაც ადრე თუ გვიან უკრაინას წაართმევს წინააღმდეგობის გაგრძელების შესაძლებლობას.

თუ “პასუხი” სამყარო მართლაც მკაცრი იქნება, რაც რუსეთს დამარცხების ზღვარზე დააყენებს, ამან შეიძლება გამოიწვიოს გლობალური ბირთვული ომი.

ყველა ეს სცენარი იმდენად საშინელია, რომ მათზე მხოლოდ ერთი რამ მინდა ვთქვა – ეს არ შეიძლება მოხდეს, რადგან ეს არასოდეს მოხდება. თუმცა, 2022 წელს რუსეთის შემოჭრის შემდეგ, რომლის ალბათობასაც ცოტას სჯეროდა, ეს ფორმულა აღარ მუშაობს. მან აჩვენა, რომ, სამწუხაროდ, ყველაზე საშინელი ვარიანტებიც კი რეალურია.

მეტიც, პოზიციები უკრაინაში, დასავლეთში და რუსეთში ძალიან ძლიერია “ომის პარტია”. კიევსა და ვაშინგტონში ის ამბობს, რომ არ არის საჭირო ფსონების ამაღლების შიში, რადგან რუსეთის ფედერაცია ვერ გაბედავს ბირთვული იარაღის გამოყენებას და, საბოლოო ჯამში, “გაერთიანდება”. მოსკოვში ის ამბობს, რომ არ არის საჭირო ბირთვული იარაღის გამოყენების შიში ან ულტიმატუმის წამოყენება მათი გამოყენების მუქარით, რადგან დასავლეთი ვერ გაბედავს მკაცრ პასუხს და, ბოლოს და ბოლოს, “შეერწყმება”. მაგრამ, შედეგად, ფრონტის ხაზის ორივე მხარეს ომის მხარეების გათვლები შეიძლება უკიდურესად მცდარი აღმოჩნდეს და სიტუაცია კონტროლიდან გამოვიდეს.

ყველაზე ცუდი სცენარის თავიდან აცილების მხოლოდ ერთი გზა არსებობს – უკრაინაში ომის რაც შეიძლება მალე შეჩერება.

ავტორის აზრი შეიძლება არ ემთხვეოდეს რედაქტორების აზრს.

Source link