სტრატეგიული ჩანგალი. როგორ რეაგირებს რუსეთი სარაკეტო თავდასხმებზე

რუსეთის მთავრობამ ყველა დონეზე, მათ შორის პუტინმა განაცხადა, რომ დასავლეთის რაკეტებით რუსეთის ფედერაციაზე თავდასხმები ნიშნავს ნატოს ქვეყნების შესვლას რუსეთის წინააღმდეგ ომში და მოსკოვი “მიიღებს შესაბამის გადაწყვეტილებებს”.

ასეთი აქამდე არასდროს მომხდარა წინა გადაკვეთების წინა დღეს “წითელი ხაზები”როცა დასავლეთს მხოლოდ საგარეო საქმეთა სამინისტროს შედეგები აშინებდა (საკმაოდ ზოგადი თვალსაზრისით) და დიმიტრი მედვედევი თქვენს Telegram არხზე.

ამიტომ, ერთ-ერთი მთავარი საკითხი, რომელიც ახლა განიხილება, არის ის, თუ როგორი იქნება რუსეთის ფედერაციის რეაქცია რეალურად? ბევრი ელოდება დასავლურ დარტყმას “გადაწყვეტილების ცენტრები”ამას სხვები ამბობენ პუტინი ბლეფობს.

ერთი შეხედვით, რუსეთი, წმინდა სამხედრო თვალსაზრისით, არ უნდა იყოს დაინტერესებული ნატოს ქვეყნების ჩართვით უკრაინის ომში, რადგან ეს მკვეთრად შეცვლის ძალთა ბალანსს და არა მოსკოვის სასარგებლოდ. და ამ შემთხვევაში, ბირთვული იარაღის გამოყენების გარეშე რუსეთის ფედერაცია დამარცხების წინაშე აღმოჩნდება. და ბირთვული იარაღის გამოყენებით – მტერთან ურთიერთ განადგურება.

მართალია, რუსეთის ოპოზიციურ წრეებში პოპულარულია შეთქმულების თეორია, რომ პუტინს ზუსტად სურს ბირთვული ომი, რათა სიცოცხლის ბოლოს პლანეტაზე აპოკალიფსი დაინახოს. მაგრამ ამ თეორიას არავითარი მტკიცებულება არ გააჩნია და ამიტომ ჩვენ გამოვიყვანთ მას განტოლებიდან და გავაანალიზებთ მეტ-ნაკლებად რაციონალურ მოტივებს, რომლითაც შეიძლება იხელმძღვანელოს კრემლი რუსეთის ტერიტორიაზე თავდასხმებზე რეაგირებისას.

პირველი და ყველაზე აშკარა მოტივი – კეთდება განცხადებების სერია, რათა აიძულონ ვაშინგტონი და ლონდონმა უარი თქვან განზრახვებზე, მიენიჭონ გრძელვადიანი რაკეტებით დარტყმის უფლება. სწორედ ასე განმარტავს უკრაინის ხელისუფლება და დასავლეთის „ომის მხარე“ და მოუწოდებს არ შეგეშინდეთ პუტინის „წითელი ხაზების“ გადაკვეთა.

თუმცა მოსკოვის მხრიდან მუქარის შემცველი განცხადებების ინტენსივობა, ისევე როგორც ის, რომ პუტინმა უკვე გააჟღერა ისინი, მიუთითებს იმაზე, რომ ამჯერად საქმე მხოლოდ სიტყვებით არ შემოიფარგლება. ამავდროულად, კრემლს აქვს საკუთარი მოტივი, რომ დასავლეთი რუსეთის ფედერაციასთან პირდაპირი ომის პერსპექტივაში გამოავლინოს.

პუტინის განცხადებებით თუ ვიმსჯელებთ, ის უკრაინაში ომს აღიქვამს, როგორც მხოლოდ ერთ ელემენტს უფრო გლობალური პროცესის, რომელიც აყალიბებს ახალი მსოფლიო წესრიგის სისტემას და წაახალისებს დასავლეთს და, პირველ რიგში, აშშ-ს, რომ მასზე შეთანხმებას მიაღწიონ.

თუმცა, პუტინისთვის პრობლემა ის არის, რომ ვაშინგტონი უკრაინის ომს არ აღიქვამს თავისთვის იმდენად დიდ პრობლემად, რომ მის გადასაჭრელად კრემლთან რაიმეს მოლაპარაკება საჭირო გახდეს. პირიქით, ამერიკის ხელმძღვანელობა უკრაინის ომს აღიქვამს არა პრობლემად ან საფრთხედ, არამედ უნიკალურ შესაძლებლობად რამდენიმე მნიშვნელოვანი საკითხის ერთი დარტყმის გადასაჭრელად – რუსეთის ამოწურვა და ევროპის კიდევ უფრო მჭიდროდ მიბმა, ევროპელების მცდელობების ჩახშობა. რაიმე დამოუკიდებელი გეოპოლიტიკური თამაში რუსებთან ან ჩინელებთან თამაში.

ერთადერთი, რაც დასავლეთს აწუხებს, არის ბირთვული ომის საფრთხე. სწორედ ამიტომ დასავლეთის ყველა ლიდერი ეწინააღმდეგება უკრაინის ომში უშუალო ჩარევას. ისეთი ქორიც კი, როგორიც ჯონსონია, ამის წინააღმდეგ რუს პრანკერებთან საუბარში ლაპარაკობდა. მაკრონის მცდელობები, ესაუბროს ჯარების გაგზავნას, სწრაფად შეჩერდა “უფროსი ამხანაგები”.

საზოგადოებრივი აზრი დასავლეთშიც აბსოლუტურად არ არის მზად უკრაინის ომში ჩართვისთვის, რომელიც შეიძლება გადაიზარდოს ატომურ და გამოიწვიოს ცივილიზაციის განადგურება.

აქედან გამომდინარე, პუტინის ქმედებების ლოგიკა შეიძლება იყოს დასავლეთის დილემაში ჩაყენება: ან დადოს გლობალური შეთანხმებები უკრაინაზე და არა მარტო (ან, მინიმუმ, შეწყვიტოს უკრაინის იარაღის შესაძლებლობების გაფართოება), ან პირდაპირი ომი რუსეთსა და შორის. ნატო ბირთვულ ეტაპზე გადასვლის ძალიან სავარაუდო პერსპექტივით.

და რუსეთის ფედერაციაზე სარაკეტო თავდასხმის ნებართვის საკითხი შესაძლოა კრემლმა ამის მოსახერხებელ მიზეზად აღიქვას. მიზანია მესამე მსოფლიო ომის საფრთხე გახდეს დასავლეთის საჯარო დისკურსის მთავარი თემა, რამაც შეიძლება აიძულოს შეერთებული შტატები და ევროკავშირი მიაღწიოს შეთანხმებას რუსეთის ფედერაციასთან ამ საფრთხის განეიტრალების მიზნით.

ეს განსაკუთრებით ეხება შეერთებულ შტატებს, სადაც არჩევნების წინა დღეს რუსეთთან შესაძლო ბირთვული ომის თემის დისკუსიის მთავარ თემად აწევა შეიძლება მნიშვნელოვნად გააუმჯობესოს ტრამპის (რომელიც ომის ვადამდე დასრულებას მომხრეა) და შანსები. შეამცირეთ ჰარისის შანსები (რომელმაც თქვა, რომ გააგრძელებს რუსეთთან დაპირისპირებას). ბირთვული ომის საფრთხე და მისი ყოველგვარი საშუალებით აცილების სურვილი შეიძლება გადაწონის ყველა სხვა თემას. და შესაძლებელია ვაშინგტონის ამჟამინდელი ადმინისტრაციის იძულება, რომ არჩევნებამდეც მიაღწიოს შეთანხმებას კრემლთან, რათა გააუქმოს ტრამპის შანსები.

კონკრეტულად როგორ შეუძლია პუტინს ამის გაკეთება? თეორიულად, მას აქვს რამდენიმე გზა:

• პირველი – პირდაპირი ულტიმატუმი ნატოს ქვეყნებს მოთხოვნების გარკვეული ჩამონათვალით, რომლის შეუსრულებლობაც გამოიწვევს ომს ალიანსსა და რუსეთს შორის. მართალია, ასეთი ულტიმატუმის დასაყენებლად, პუტინი მზად უნდა იყოს, განახორციელოს საფრთხე (მათ შორის, მომავალში ბირთვული იარაღის გამოყენება) მოთხოვნების უარყოფის შემთხვევაში, რადგან ამ შემთხვევაში მას მანევრირების ადგილი აღარ ექნება.
• მეორე – ყოველგვარი ულტიმატუმის გარეშე შეზღუდული დარტყმების განხორციელება არაბირთვული იარაღით ნატოს ქვეყნების წინააღმდეგ, თავდასხმები და დივერსიები დასავლეთის კრიტიკულ ინფრასტრუქტურაზე (მილსადენები, ელექტროსადგურები, წყალქვეშა საკომუნიკაციო კაბელები და ა.შ.), კიბერშეტევები მინიშნებებით, რომ რუსეთის წინააღმდეგ საპასუხო დარტყმების მოვლენა.პასუხი„რუსეთის ფედერაცია კიდევ უფრო ძლიერი იქნება და, შესაძლოა, ბირთვული იარაღის გამოყენებით. ანუ, უხეშად რომ ვთქვათ, „განზრახვების სერიოზულობის“ ჩვენება და დასავლეთის იძულება შეთანხმებამდე მიაღწიოს.
• მესამე – გამოიყენეთ პრინციპი “საფრთხის მოლოდინი უარესია, ვიდრე თავად საფრთხე” ანუ, მოსკოვს შეუძლია აიღოს არასამხედრო მოქმედებების სია, რაც, თუმცა, ბირთვული ომისთვის მომზადებას ჰგავს. მაგალითად, ჩაატარეთ ბირთვული ტესტი საცდელ ადგილზე, გაწყვიტეთ დიპლომატიური, სავაჭრო, ეკონომიკური და ყველა სხვა ურთიერთობა ბრიტანეთთან, თუ ის თანახმაა სარაკეტო დარტყმაზე. ან მოუწოდეთ რუსეთის მოქალაქეებს, დატოვონ ნატოს და ევროკავშირის ყველა ქვეყნის ტერიტორია გარკვეული თარიღისთვის. მაგალითად, 1 დეკემბრამდე. მხოლოდ ამან შეიძლება გამოიწვიოს უზარმაზარი პანიკა დასავლეთში.

გაითვალისწინეთ, რომ სამივე სცენარი შეიძლება გახდეს რეალური ომის პროლოგი. მიუხედავად იმისა, აქვთ თუ არა პუტინს და დასავლეთს ამის დაწყების მზაობა და სურვილი. მაშინაც კი, თუ ეს ყველაფერი რაღაც მანევრების სახით დაიწყება შეთანხმების მიღწევის მიზნით, სიტუაცია ნებისმიერ მომენტში შეიძლება გამოვიდეს კონტროლიდან.

როგორც ჩანს, ამას დასავლეთშიც ესმით. ეს არის რუსეთის ფედერაციის წინააღმდეგ სარაკეტო დარტყმის შესახებ გადაწყვეტილების მიღების ხანგრძლივი პაუზის მიზეზი. ეს არ მოიტანს ომში გარდამტეხ მომენტს, მაგრამ შექმნის დიდ რისკებს.

არსებითად, ახლა დასავლეთს და, უპირველეს ყოვლისა, ვაშინგტონს დასჭირდება სტრატეგიული გადაწყვეტილების მიღება – მზად არის თუ არა უკრაინის მხარდაჭერის შემდგომი გაფართოება (დარტყმების ავტორიზაციის ჩათვლით), იმის გაცნობიერებით, რომ ამან შეიძლება გამოიწვიოს ომი ნატოსა და რუსეთს შორის. ანუ, უფრო მარტივად რომ ვთქვათ, მზად არის დასავლეთი რუსეთთან უკრაინის გამო ებრძოლოს?

და თუ არ ხართ მზად, მაშინ რა უნდა გააკეთოთ შემდეგ – განაგრძეთ მოქმედება “ნელი ცეცხლის ომის” წინა სტრატეგიის ფარგლებში (https://t.me/stranaua_reserv/38) (ჩვენ ვეხმარებით უკრაინას იმავე ტომებში. , მაგრამ არ გააფართოვოთ ისინი), რისკით ისევ, ნებისმიერ მომენტში, რუსეთთან პირდაპირ ომში შეჭრა, ან რუსეთის ფედერაციასთან შეთანხმების მიღწევა უკრაინაში ომის დასრულების შესახებ, იმის გათვალისწინებით, რომ მისი გაგრძელება ძალიან საშიში ხდება. დასავლეთისთვის კონფლიქტში ჩათრევის პერსპექტივის თვალსაზრისით.

შესაძლებელია, რომ სწორედ ეს იყო საუბარი პარასკევს ბაიდენისა და ბრიტანეთის პრემიერ-მინისტრ სტარმერის შეხვედრაზე (სტარმერმა თქვა, რომ მათ განიხილეს ძირითადად „სტრატეგიული ხასიათის“ საკითხები). ეს დისკუსია, სავარაუდოდ, გაგრძელდება 22-23 სექტემბერს გაეროს გენერალური ასამბლეის დაწყებამდე, როდესაც, როგორც უკვე გამოცხადდა, უნდა გამოცხადდეს ბაიდენის გადაწყვეტილება მიენიჭოს თუ არა რუსეთზე სარაკეტო დარტყმის უფლება.

და ამ გადაწყვეტილებას შეუძლია ბევრი რამ განსაზღვროს მთელი მსოფლიოსთვის. სიტუაცია გზაზე მივიდა, სადაც ორი გზა იხსნება – ან ომის დასრულება უკრაინაში და სხვა გადაწყვეტილებები მსოფლიოში დაძაბულობის შესამცირებლად, ან გლობალური ომის საფრთხის ესკალაციისკენ.

Source link