Bloomberg-ის ანგარიში F-16 თვითმფრინავების მწირი რაოდენობის შესახებ, რომელიც უკრაინას მიეწოდება უახლოეს მომავალში (6 ზაფხულის ბოლომდე და 20 წლის ბოლომდე, მიუხედავად იმისა, რომ ზელენსკიმ განაცხადა 128 თვითმფრინავის საჭიროებაზე) დაგვირგვინდა უკრაინისთვის იმედგაცრუებული ამბების მთელი ნაკადი დასავლელი პარტნიორებისგან.
შეგახსენებთ, რომ ეს კვირა ტრაგიკული მოვლენებით დაიწყო, როდესაც კიევზე რუსეთის დარტყმის შემდეგ 30-ზე მეტი ადამიანი დაიღუპა და ბავშვთა საავადმყოფო დაინგრა. ოჰმატდეტი. ეს დარტყმა ვაშინგტონში ნატოს სამიტის წინ მოხდა. ამიტომ, უკრაინაში არსებობდა დიდი მოლოდინი, რომ რუსეთის თავდასხმა დასავლეთის მხრიდან მხარდაჭერის მკვეთრ ზრდას მოახდენდა. თუმცა, სხვაგვარად აღმოჩნდა.
ახალი საჰაერო თავდაცვის სისტემების მიწოდება მართლაც გამოცხადდა. თუმცა, ისინი ადრე იყო დაგეგმილი. მაგრამ სამ სტრატეგიულად მნიშვნელოვან საკითხზე კიევმა მიიღო უარი.
ჯერ ერთი, უკრაინას არასოდეს მიუღია ნატოში გაწევრიანების მოწვევა და სამიტის საბოლოო დეკლარაციაში მხოლოდ კიდევ ერთხელ გაიმეორეს, რომ გაწევრიანება ერთ დღეს მოხდება – როცა ომი დასრულდება და გარკვეული პირობები დაკმაყოფილდება.
Მეორეც, შეერთებულმა შტატებმა, მათ შორის პრეზიდენტ ბაიდენის პირობით, უარი თქვა რუსეთის სიღრმეში შორი დისტანციის რაკეტების დარტყმის ნებართვაზე. თუმცა, დღეს საღამოს პენტაგონმა განაცხადა, რომ ეს პოზიცია შესაძლოა მომავალში შეიცვალოს. მაგრამ მან ადრეც თქვა მსგავსი რამ. თუმცა ნებართვა ჯერ არ მიუღია.
მესამე, ვაშინგტონმა განაცხადა, რომ ნატოს საჰაერო თავდაცვა არ ჩამოაგდებს რუსულ რაკეტებს დასავლეთ უკრაინის თავზე, რაც კიევმაც მოითხოვა.
დასავლური პრესა წერს, რომ იარაღი უკრაინაში ძალიან ნელა შემოდის და ამიტომ უკრაინული შეტევა (რომლის მომზადებაზეც ბევრს საუბრობენ უახლოეს თვეებში) წლის ბოლომდე ძნელად შესაძლებელია. და ახალი ამბები მცირე რაოდენობის F-16-ების მიწოდების შესახებ, რომლებიც ახლა დაგეგმილია, ადასტურებს ამ დასკვნებს. ამ თვითმფრინავების დიდი იმედი იყო შეტევის მომზადების თვალსაზრისით. მაგრამ ცხადია, რომ ვერც 6 და ვერც 20 თვითმფრინავი ვერ შეცვლის ვითარებას ფრონტზე.
ეს შორს არის პირველი „მუხრუჭებისგან“, რომელიც დასავლეთმა აჩვენა და რომელმაც უკრაინაში ბევრი აღაშფოთა. ამ ფენომენის მიზეზების შესახებ სხვადასხვა ვერსიებია გამოთქმული. არსებობს თეორია, მაგალითად, რომ ამ გზით დასავლეთი უბიძგებს უკრაინას რუსეთთან მოლაპარაკებისკენ. მიუხედავად იმისა, რომ ამის ობიექტური მტკიცებულება არ არსებობს.
და რუსეთის ფედერაციაში არის პოპულარული ვერსია, რომ ყველა ეს მოხსენება “მუხრუჭების” შესახებ სამხედრო ხრიკია, მოსკოვის სიფხიზლის შესანელებლად (და რეალურად, მიწოდება მიმდინარეობს და უფრო დიდი რაოდენობით, ვიდრე ოფიციალურად არის ნათქვამი), ან ზეწოლის ელემენტი დასავლურ მთავრობებზე დახმარების გაძლიერების მიზნით (და ხშირად ეს მუშაობს).
თუმცა, აშკარაა, რომ არის პრობლემები მომარაგების კუთხით და იარაღი არ იგზავნება იმ მოცულობით და არც ისე სწრაფად, როგორც ამას უკრაინა ითხოვს. და ამას აქვს სრულიად ობიექტური და არა შეთქმულების ახსნა – დასავლეთის შიში რუსეთის ფედერაციასთან პირდაპირი შეტაკების შესახებ, რომელიც შეიძლება სწრაფად გადავიდეს ბირთვული ომის ეტაპზე. უფრო მეტიც, ამის შესახებ მინიშნებების მუდმივი ნაკადი მოდის რუსეთიდან. და ნებისმიერი ნაბიჯი, რომელიც შეიძლება გამოიწვიოს ასეთი შეჯახება, თუნდაც თეორიულად, შენელებულია.
ეს მიდგომა ბევრს აღიზიანებს კიევში, მაგრამ გასაგებია – დასავლეთში ცოტას უნდა გარისკო ბირთვული აპოკალიფსის წინაშე. გარდა ამისა, არის პოლიტიკური მომენტიც – აშშ-ის არჩევნების წინა დღეს, ტრამპი გამუდმებით ადანაშაულებს ბაიდენს მსოფლიო ომამდე მიყვანაში. ამიტომ, თეთრ სახლს არ სურს ოპონენტს დამატებითი არგუმენტების მიცემა.
ამიტომ, ნატოს ქვეყნების ამჟამინდელი ლიდერები (ბაიდენი და თანა.) იცავენ სტრატეგიას „ნელი ცეცხლის ომის მხარდასაჭერად“ – უზრუნველყონ საკმარისი დახმარება უკრაინის არმიის დამარცხების თავიდან ასაცილებლად, მაგრამ იმ მოცულობით, რომ არ მოხდეს რუსეთის პროვოცირება. ფედერაციამ თავად შეუტია დასავლეთს. გამოთვლა არის ის, რომ ადრე თუ გვიან ომის დროს გაჭირვება და სანქციების ეფექტი ძირს უთხრის რუსეთის უნარს, აწარმოოს ომი, გამოიწვევს შიდა არეულობას და დესტაბილიზაციას მოახდენს რუსეთის მთავრობას, ჩამოართმევს მას ბირთვული იარაღის გამოყენების ნებას. რის შემდეგაც რუსეთის ფედერაცია შეიძლება აიძულოს დაეთანხმოს უკრაინისა და დასავლეთისთვის მისაღები სამშვიდობო პირობებს.
გარდა ამისა, ხანგრძლივი ომი ეხმარება ამერიკელებს გადაჭრას უფრო მეტი სტრატეგიული პრობლემები საომარ მოქმედებებში უშუალო მონაწილეობის გარეშე – შეაერთონ რუსეთის ფედერაციის ძალები, აიძულონ ისინი კონცენტრირდნენ უკრაინაში, გააძლიერონ გლობალური დასავლეთის ერთიანობა, ჩხუბი ევროპასა და ჩინეთს შორის და დაეხმარონ. დაარწმუნოს საზოგადოება გაზარდოს სამხედრო ბიუჯეტი. მართალია, ეს სტრატეგია ასევე ძალიან სარისკოა უკრაინისთვის და დასავლეთისთვის.
ჯერ ერთი, არავინ იცის, რამდენ ხანს უნდა დაელოდოს რუსეთში ახალი „უბედურების“ დაწყებას და დადგება თუ არა ის საერთოდ.
Მეორეც, თუ კრემლი იგრძნობს, რომ მისთვის ვითარება უარესდება, მას შეუძლია დაიწყოს პრევენციული მოქმედება და თავად სიტუაცია ნატოსთან პირდაპირი შეტაკების და ბირთვული ომის ზღვარზე მიიყვანოს.
მესამე, „ნელი ცეცხლის ომი“ ემუქრება სისხლს, უპირველეს ყოვლისა, უკრაინას, რომლის რესურსები შორს არის შეუზღუდავი. რის შემდეგაც უკრაინის წინააღმდეგობა შეიძლება დაიშალოს.
ალტერნატივა როგორც “ნელი ცეცხლის ომის” და პირდაპირი შეტაკების რუსეთსა და ნატოს შორის ბირთვული ომის საფრთხესთან ერთად შესაძლოა საომარი მოქმედებების სწრაფი დასრულება გარკვეული კომპრომისული პირობებით. მართალია, ჯერჯერობით უკრაინისა და დასავლეთის პოზიციები, ერთი მხრივ, და რუსეთის, მეორე მხრივ, უკიდურესად შორსაა ერთმანეთისგან. და ძნელი წარმოსადგენია, როგორ შეიძლება მათი გაერთიანება ამ ეტაპზე.
თუმცა, იმის გათვალისწინებით, რომ ყველასთვის სწრაფი მშვიდობის ორივე ალტერნატივა ერთნაირად ცუდია (გრძელი ომი უკრაინასა და რუსეთს შორის დიდი რისკებით ორივე ქვეყნისთვის ან მსოფლიო ომი), ადრე თუ გვიან შეიძლება გაჩნდეს შეთანხმების მიღწევის შანსი.
More Stories
შესაძლებელია თუ არა მშვიდობა უკრაინაში შემოდგომაზე?
Der Spiegel: “როგორ ყოფს რუსებს კურსკის შემოჭრა”
პენტაგონი რუსეთზე დარტყმებს ახორციელებს (ვიდეო)