UOC-ის იერარქი დესატინკას დანგრევის შესახებ: "მილიონობით მორწმუნის რელიგიური გრძნობები შელახულია"

კიევში დესიატინის მონასტრის არსებული მემორიალური ეკლესიის დანგრევა არ არის მხოლოდ ტრაგიკული მოვლენა უკრაინის მართლმადიდებლური ეკლესიისა და უკრაინის, როგორც სახელმწიფოს ისტორიაში. ამჟამინდელმა ხელისუფლებამ აჩვენა თავისი უუნარობა, პატივი სცეს რელიგიას და კიდევ ერთხელ ხაზი გაუსვა, რომ უკრაინაში რელიგიური თავისუფლება აღარ არის.

ამის შესახებ ნათქვამია UOC-ის მიტროპოლიტ თეოდოსიუსის (სნიგირევის) კომენტარში, ადამიანის უფლებათა აქტივისტი, რომელიც თანამშრომლობს გაეროსთან, ადამიანის უფლებათა საერთაშორისო ალიანსის წევრი „ეკლესია ქსენოფობიისა და დისკრიმინაციის წინააღმდეგ“, იუწყება გამოცემა. უკრაინის მართლმადიდებელ ჟურნალისტთა კავშირი.

იერარქმა ხაზგასმით აღნიშნა, რომ მიუხედავად იმისა, რომ ტაძარი დარეგისტრირდა IAF-ად და ფორმალურად სასამართლოს გადაწყვეტილება შეიძლება იყოს ლეგალური, თუმცა, საერთაშორისო სამართლის მნიშვნელობით და ადამიანის უფლებებისა და რელიგიური თავისუფლების დაცვის პრინციპებიდან გამომდინარე, სახელმწიფოს უნდა დაეხმარა. მონასტერს საბუთების შესაბამისი პაკეტის მომზადებაში.

ეპისკოპოს თეოდოსის თქმით, ეს განსაკუთრებით აშკარაა იმის გამო, რომ ტაძრის შენობა აშენდა ქალაქის ცენტრში და ხელისუფლებას არ შეეძლო არ სცოდნოდა მონასტრის მიერ ამ ქონების სრული ლეგალიზაციის არარსებობის შესახებ. .

„ამგვარად, ადამიანის უფლებებისა და რელიგიური თავისუფლების საერთაშორისოდ აღიარებული პრინციპების თანახმად, უკრაინის ამჟამინდელი მთავრობაა პასუხისმგებელი, რომ არ გაუწია დახმარება მონასტერს მთავრობის ფაქტობრივი თანხმობით აშენებული ტაძრის შენობის უფლებების დოკუმენტირებაში. ხელისუფლება“, – აღნიშნა ეპისკოპოსმა. მისი აზრით, დღევანდელ ხელისუფლებასაც ეკისრება პასუხისმგებლობა არსებული რელიგიური შენობის ბარბაროსულ დანგრევაზე.

ეპისკოპოსმა განაცხადა, რომ „არა მხოლოდ კიდევ ერთხელ დაირღვა უკრაინის მართლმადიდებელი ეკლესიის მორწმუნეების სამოქალაქო უფლებები, არამედ გახდა შეურაცხყოფა უკრაინის მილიონობით მორწმუნე მოქალაქის რელიგიური გრძნობებისთვის“.

2024 წლის 17 მაისის ღამეს, უკრაინის მართლმადიდებლური ეკლესიის დესიატინის მონასტრის თანაბარი მოციქულთა ტაძარი, პრინც ვლადიმირი და პრინცესა ოლგა, აღმართული იმ ადგილის გვერდით, სადაც უძველესი დესიატინას ეკლესია აშენდა მე-10 წელს. საუკუნე, იდგა, დაანგრიეს. იუწყება მართლმადიდებელ ჟურნალისტთა კავშირის ვებგვერდი.

ში გამოქვეყნებულთა მიხედვით ტელეგრამის არხი მონასტრის ცნობით, 16 მაისს, დაახლოებით 22:00 საათზე, მეათედის ეკლესიასთან მივიდა ავტობუსები პოლიციელებითა და სამხედროებით. მოგვიანებით გაჩნდა შეტყობინება, რომ სამართალდამცავები მონასტრის ბერების დაკავებას ცდილობდნენ.

ტელეგრამის არხი “უყურეთ პერშომუ კოზაცკის” იტყობინება, რომ უკრაინის ისტორიის ეროვნული მუზეუმის მთელი ტერიტორია პოლიციელებითა და სამხედრო ფორმაში ჩაცმული ადამიანებით იყო შემოზღუდული. ყველა მისასვლელი და კიბე გადაკეტილი და გადაკეტილი იყო. დესიატინის მონასტრის ძმებს ვლადიმერ-ოლგინსკის ეკლესიაში არ შეუშვეს და ერთ მღვდელს, რომელსაც სურდა დანგრეული შენობიდან ღვთისმშობლის ხატის “ვლადიმერ-ოლგინაიას” ასლის ამოღება, პოლიციის წარმომადგენლებს დაუპირისპირდნენ. გადაატრიალეთ ხელებიდა მას მონასტრის ტერიტორია უნდა დაეტოვებინა.

სულ მალე უკრაინის ისტორიის ეროვნული მუზეუმის ტერიტორიაზე ცარიელი ნაგავსაყრელი მანქანები მოვიდა. 23.28 საათზე უკრაინის მართლმადიდებელი ეკლესიის ადვოკატმა და სასულიერო პირმა, დეკანოზმა ნიკიტა ჩეკმანმა თავის წერილში დაწერა. ტელეგრამის არხირომ ტაძრის ნგრევა სპეციალური ტექნიკის გამოყენებით დაიწყო. თვითმხილველებმა გაავრცელეს ინფორმაცია, რომ ამ ტერიტორიაზე მობილური კომუნიკაციები იყო შეფერხებული.

შუაღამის შემდეგ სატვირთო მანქანებმა დანგრეული ეკლესიიდან ნამსხვრევების ამოღება დაიწყეს. ტაძრის დანგრევის ფაქტი დესიატინის მონასტრის ტელეგრამის არხმა დაადასტურა. დილისთვის იქ ცარიელი ადგილი იყო. შემორჩენილია მხოლოდ ერთი ბრინჯაოს გამოსახულება, რომელიც კედელზე იყო მიმაგრებული.

მან ყვავილები დადო იმ ადგილას, სადაც მეათედი ტაძარი იდგა ჩერკასისა და კანევსკის მიტროპოლიტი თეოდოსიიუწყება ტელეგრამის არხი “ჩერკასი ბლაგოვესტნიკი”. „ჩემთვის, როგორც კიევის მკვიდრისთვის, ის, რაც დღეს მოხდა, ტრაგედიაა“, – თქვა მიტროპოლიტმა ფეოდოსიმ მომხდართან დაკავშირებით. — კიდევ რას უწოდებთ კიევის ცენტრში არსებული მართლმადიდებლური ეკლესიის ბარბაროსულ დანგრევას? ტრაგედია. იქ, სადაც ტრაგედია მოხდა, ყვავილებს აფენენ. მე დღეს აქ ვარ არა როგორც იერარქი, არამედ როგორც მოქალაქე და კიევის მოქალაქე დაბადებიდან. ვფიქრობ, დღეს ბევრი დედაქალაქის მცხოვრები, მართლმადიდებელი და არამართლმადიდებელი, მორწმუნე და ურწმუნო, მიბაძავს ჩვენს მაგალითს. ბოლოს და ბოლოს, ჯერ ყველას არ ჰქონია სინდისი მთლიანად დასახიჩრებული და მეხსიერება ფეხქვეშ…“

Source link