08/09/2024

Athens News

ახალი ამბები საბერძნეთიდან ქართულ ენაზე

სი ძინპინის ბერკეტი: შეუძლია თუ არა ჩინეთს წაახალისოს პუტინი, შეაჩეროს ომი უკრაინაში


საფრანგეთის პრეზიდენტმა მაკრონმა თქვა, რომ მაისის დასაწყისში ჩინეთის პრეზიდენტ სი ძინპინთან მოახლოებულ შეხვედრაზე მას სურს გააძლიეროს „პირადი კავშირი“ მასთან, რათა Xi-მ შეძლოს გავლენა მოახდინოს ვლადიმერ პუტინზე უკრაინაში ომის შეჩერებაზე.

დასავლეთის სხვა ქვეყნები და უკრაინის ხელისუფლება მუდმივად საუბრობენ ჩინეთის დიდ იმედებზე რუსეთის ფედერაციაზე გავლენის კუთხით. თუმცა, სი ძინპინგი რაიმე გავლენას მოახდენს პუტინზე უკრაინის ომის საკითხზე?

დიახ. Შესაძლებელია. მაგრამ მთავარი კითხვა არის ზუსტად როგორ. პეკინი, რა თქმა უნდა, დაინტერესებულია ომის რაც შეიძლება სწრაფად დასრულებით. როგორც უკვე დავწერეთ, ის არღვევს ჩინეთის მთავარ გეოპოლიტიკურ სტრატეგიას – ევროპა შეერთებულ შტატებს ჩამოშორდეს და თავიდან აიცილოს ევროპა შეუერთდა ვაშინგტონის მკაცრ სანქციებს ჩინეთის წინააღმდეგ და ჩინეთის საქონლის ბაზარზე შესვლის შეზღუდვებს, ასეთის არსებობის შემთხვევაში. მაგრამ რაც უფრო დიდხანს გაგრძელდება ომი, მით უფრო ძლიერდება აშშ-ის კავშირი ევროპასთან.

ამავდროულად, ჩინეთს აქვს ძლიერი ბერკეტები რუსეთზე. უკრაინაში სრულმასშტაბიანი შეჭრის დაწყების შემდეგ, რუსეთის ფედერაცია დამოკიდებულია ჩინეთზე, როგორც საქონლის ექსპორტის, ასევე ჩინეთიდან საჭირო პროდუქციის შემოტანის კუთხით (მათ შორის სამხედრო-სამრეწველო კომპლექსისთვის), რაც რუსეთის ეკონომიკას საშუალებას აძლევს. გაუძლოს დასავლეთის სანქციებს და გაზარდოს იარაღის წარმოება.

თუმცა, ამავდროულად, ჩინეთს ნაკლებად სავარაუდოა, რომ მოსკოვს აიძულოს მიიღოს უკრაინული „მშვიდობის ფორმულა“ 1991 წლის საზღვრებზე ყველა ჯარის გაყვანით და რეპარაციების გადახდით. ვინაიდან ეს იქნება პუტინის რეალური კაპიტულაცია, რომელსაც ის არავითარ შემთხვევაში არ დათანხმდება (განსაკუთრებით ფრონტის ხაზზე არსებული ვითარების გათვალისწინებით და რუსეთის ფედერაციის შიგნით სტაბილურობის შენარჩუნების პირობით). და ეს არ არის ფაქტი, რომ პეკინს თავად სურს ისეთი ვარიანტი, რომელიც დასავლეთის და, უპირველეს ყოვლისა, შეერთებული შტატების სრულ გამარჯვებას ჰგავს. უფრო მეტიც, რუსეთთან ურთიერთობა ჩინეთისთვის სტრატეგიულად მნიშვნელოვანია ჩინეთისა და ვაშინგტონის ურთიერთობებში მზარდი დაძაბულობის კონტექსტში.

დასავლეთს ასევე აქვს ჩინეთზე გავლენის ძლიერი ბერკეტი, რათა წაახალისოს იგი ზეწოლა მოახდინოს რუსეთის ფედერაციაზე, ჩინეთის უზარმაზარი ექსპორტის სახით ევროპაში, ჩრდილოეთ ამერიკაში, ისევე როგორც მათ მოკავშირე აზია-წყნარი ოკეანის რეგიონის ქვეყნებში. (იაპონია, სამხრეთ კორეა, ავსტრალია, ტაივანი და სხვები). ეს მოცულობა ბევრჯერ აღემატება ჩინეთის ექსპორტს რუსეთში და პეკინს ბუნებრივია არ სურს მათი დაკარგვა.

მაგრამ ეს დამოკიდებულება ორმხრივია. დასავლეთის ქვეყნები ასევე დამოკიდებულნი არიან ჩინური საქონლის უზარმაზარი რაოდენობით მიწოდებაზე. და ნაკლებად სავარაუდოა, რომ აშშ და ევროკავშირი შეძლებენ მათ საკუთარი წარმოებით ჩაანაცვლონ უახლოეს წლებში. თუნდაც დიდი სირთულეებით წამოიწყონ ისეთი ტექნოლოგიურად პრიმიტიული პროდუქციის წარმოება, როგორიცაა ჭურვი, მაშინ რა შეგვიძლია ვთქვათ ჩინელების მიერ მოწოდებულ უფრო რთულ საქონელზე. გარდა ამისა, ჩინეთის წინააღმდეგ მასშტაბურმა სანქციებმა შეიძლება დააჩქაროს მისი ფრენა დოლარიდან და ევროდან, რაც დამატებით პრობლემებს შეუქმნის ამ ვალუტებს. ანუ დასავლეთს არ აქვს რაიმე სწრაფი გადაწყვეტილებები, რამაც შეიძლება აიძულოს ჩინეთი მთლიანად გაწყვიტოს ყველანაირი კავშირი რუსეთის ფედერაციასთან და შეწყვიტოს მისი ეკონომიკური მხარდაჭერა.

შეერთებულ შტატებს, რა თქმა უნდა, შეუძლია გააგრძელოს სანქციების ეტაპობრივი გაფართოება რუსეთის ფედერაციასთან მომუშავე ჩინური კომპანიების წინააღმდეგ. მაგრამ, როგორც პრაქტიკა გვიჩვენებს, ჩინურმა და რუსულმა კომპანიებმა უკვე ისწავლეს „არ გამოაჩინონ“ თავიანთი კავშირები, ისინი ახორციელებენ გადახდებს კრიპტოვალუტით, ასევე შუამავლების მეშვეობით მესამე ქვეყნებიდან, ან მცირე ბანკების მეშვეობით, რომლებსაც განსაკუთრებით არ ეშინიათ ამერიკული სანქციების. თუ რუსეთმა შეძლო ფართომასშტაბიანი „პარალელური იმპორტის“ დამყარება დასავლეთის ქვეყნებიდან, მაშინ იგივეს გაკეთება ჩინეთიდან და ჩინეთიდან მიწოდებით კიდევ უფრო რეალურია.

თუმცა, ამ ყველაფერთან ერთად, არსებობს ვარიანტი, რომლის დროსაც ჩინეთის გავლენა პუტინზე ომის დასასრულებლად შეიძლება რეალურად იყოს ეფექტური ან თუნდაც გადამწყვეტი. ეს აჩერებს ომს ფრონტის ხაზზე („კორეული სცენარი“). ფაქტობრივად, ეს არის ზუსტად ის, რაც შედის ჩინეთის სამშვიდობო გეგმაში, რომელიც ითვალისწინებს ცეცხლის დაუყოვნებლივ შეწყვეტას უკრაინის ტერიტორიიდან რუსული ჯარების გაყვანის გარეშე.

და მოსკოვის ამ გეგმის დათანხმება ძალიან რეალური ამოცანაა პეკინისთვის. უფრო მეტიც, რუსეთმა ოფიციალურად, როგორც პუტინის, ისე ლავროვის პირით განაცხადა, რომ მხარს უჭერს ჩინურ გეგმას. დასავლური მედია კი პერიოდულად წერს კრემლის სიგნალების შესახებ „კორეული სცენარისთვის“ მზადყოფნის შესახებ. გარდა ამისა, იგივე ვარიანტს მხარს უჭერს რუსული ელიტის მნიშვნელოვანი ნაწილი, ასევე, გამოკითხვების მიხედვით, რუსეთის მოსახლეობის უმრავლესობა.

თუმცა, არსებობს ვერსია, რომ პუტინს რეალურად არ სურს ომის შეჩერება ამჟამინდელი ფრონტის ხაზზე და აპირებს ბრძოლას “მწარე ბოლომდე”. და ისიც და ლავროვიც აკეთებენ განცხადებებს ჩინეთის სამშვიდობო გეგმის მხარდაჭერის შესახებ მხოლოდ იმიტომ, რომ დარწმუნებულები არიან, რომ უკრაინა არ დათანხმდება. და თუ მოულოდნელად კიევი და დასავლეთი დათანხმდებიან „კორეულ სცენარს“, მაშინ მოსკოვმა შეიძლება წამოაყენოს მათთვის მიუღებელი რიგი პირობები, რათა მოლაპარაკება ჩიხში მიიყვანოს. მაგალითად, უკრაინის არმიის რაოდენობის მკვეთრი შემცირება, ზელენსკის თანამდებობის დატოვება, გაყინული რუსული აქტივების დაუყოვნებლივ დაბრუნება და ა.შ.

მაგრამ ამ შემთხვევაში, სწორედ ჩინეთს შეუძლია გავლენა მოახდინოს რუსეთის ფედერაციაზე, რათა ეს პირობები მოიხსნას ან შეარბილოს და მხარეები მივიდნენ კომპრომისზე, რომელიც საშუალებას მისცემს ომის დასრულებას ფრონტის ხაზზე. პეკინისთვის ეს ამოცანა ბევრჯერ უფრო რეალურია, ვიდრე მოსკოვის იძულება ჯარების გაყვანისკენ 1991 წლის საზღვრებზე.

პეკინს ნამდვილად შეუძლია მოძებნოს არგუმენტები, რათა დაარწმუნოს პუტინი, დატოვოს „ტიტი“ (უკვე დაპყრობილი უკრაინის ტერიტორიები) ხელში და არ აედევნოს ცაში „ამწეს“ (კონტროლი უკრაინის მთელ ან უმეტეს ნაწილზე), თუ თვით პუტინიც კი არის აქ. ამ „წეროს“ კონტროლი მიმდინარე ომის დროს მას ჯერ კიდევ აქვს მისი დაჭერის იმედი (რაც ფაქტი არ არის).

თუმცა, საკითხავი ის არის, რომ უკრაინისა და დასავლეთის მხრიდან არ არსებობს სიგნალები იმის შესახებ, რომ მზად არიან დათანხმდნენ ომის შეჩერებას ფრონტის ხაზზე. ოფიციალური პოზიცია იგივე რჩება – 1991 წლის საზღვრებზე წვდომა. მაგრამ პეკინი ნაკლებად სავარაუდოა, რომ ამაში დახმარებას შეძლებს. ყოველ შემთხვევაში, თუ არ იქნება ფორსმაჟორული მოვლენები, რომლებიც მკვეთრად შეცვლის ვითარებას ფრონტზე თუ რუსეთის შიგნით.

ავტორის აზრი შეიძლება არ ასახავდეს რედაქტორების აზრს



Source link

Verified by MonsterInsights