გაერო: 165 მილიონი ადამიანი სიღარიბეში ჩავარდა სამი წლის კრიზისში

კოვიდ-19-ის პანდემიამ, ცხოვრების ხარჯებმა და უკრაინაში ომმა 165 მილიონი ადამიანი სიღარიბის ზღვარს მიაღწია 2020 წლიდან, განაცხადა გაერომ და მოუწოდა განვითარებადი ქვეყნების მიერ ვალების დაფარვის „პაუზას“ ტენდენციის შესაცვლელად.

ეკონომიკური შოკების კუმულაციური ზემოქმედების გამო, 75 მილიონი ადამიანი ჩავარდა უკიდურეს სიღარიბეში (2,15 დოლარზე დაბალი შემოსავალი, გაეროს განვითარების პროგრამის გათვლებით). ყველაზე მეტად ღარიბი დაზარალდებადა მათი შემოსავალი 2023 წელს, სავარაუდოდ, დარჩება პანდემიამდელ დონეებზე დაბლა“, – ნათქვამია UNDP-ის ანგარიშში, სახელწოდებით „უმოქმედობის ადამიანური ხარჯები: სიღარიბე, სოციალური დაცვა და ვალის სერვისი 2020-2023“ („Το ανθρώπινο ღირებულება της αδράνειας: Φτώχεια, სოციალური დაცვა და მომსახურების დაცვა, 2020-2023″).

„ქვეყნებმა, რომლებმაც შეძლეს ინვესტიციის ჩადება სოციალური უსაფრთხოების ქსელებში ბოლო სამი წლის განმავლობაში, ხელი შეუშალა ხალხის მნიშვნელოვან რაოდენობას სიღარიბეში ჩავარდნაში“, – თქვა გაეროს განვითარების პროგრამის ხელმძღვანელმა აჩიმ შტაინერმა.

„ზედმეტად დავალიანებულ ქვეყნებში არსებობს კორელაცია ვალის მაღალ დონეს, არასაკმარის სოციალურ დანახარჯებსა და სიღარიბის საგანგაშო მაღალ დონეს შორის“, – აცხადებენ ექსპერტები. გაეროს განვითარების პროგრამა რეკომენდაციას უწევს სახელმწიფო ვალის დაფარვის „პაუზას“ იმ ქვეყნებში, რომლებიც იძულებულნი არიან აირჩიონ ვალების მომსახურებასა თუ მოსახლეობის დახმარებას შორის. ანგარიშის შეფასებით, ამ 165 მილიონი „ახალი ღარიბი“ სიღარიბიდან გამოყვანა დაახლოებით 14 მილიარდი დოლარი დაჯდება, სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, 2022 წელს გლობალური მშპ-ს 0,009%, ანუ იმ თანხის 4%-ზე ნაკლები, რასაც განვითარებადი ქვეყნები ხარჯავენ ვალების მომსახურებაზე. თუ დაამატეთ შემოსავლის დაკარგვა იმ ადამიანებისთვის, რომლებიც უკვე იმყოფებოდნენ სიღარიბის ზღვარს ქვემოთ ბოლო შოკების წინდახმარების ხარჯვის ღირებულება 107 მილიარდს მიაღწევდა (გლობალური მშპ-ს 0,065%, ვალის მომსახურებაზე დახარჯული თანხის დაახლოებით მეოთხედი).

2020 წლის მდგომარეობით, მსოფლიოს უღარიბეს ქვეყნებს აქვთ ზედმეტად დავალიანება, რომ გაუმკლავდნენ პანდემიას, უკრაინის ომის გამო საკვებისა და საწვავის მაღალი გადასახადები, ოთხი ათწლეულის განმავლობაში ყველაზე სწრაფი ინფლაცია და მაღალი საპროცენტო განაკვეთები.

დაახლოებით 3,3 მილიარდი ადამიანი ცხოვრობს ქვეყნებში, რომლებიც უფრო მეტს ხარჯავენ ბანკების ან ოფიციალური კრედიტორებისთვის პროცენტის გადახდაზე, ვიდრე განათლებაზე ან მოქალაქეებზე ზრუნვაზე. ”ეს ნიშნავს, რომ მთავრობა ვეღარ გადაიხდის თავის მასწავლებლებს, ვეღარ დაიქირავებს ექიმებს და ექთნებს საავადმყოფოებში, ვეღარ მიაწვდის მედიკამენტებს სოფლის ჯანმრთელობის ცენტრებს”, – თქვა UNDP-მა.

ეს ყველაფერი ნიშნავს ნაკლებ სამედიცინო დახმარებას, განათლებას, სოციალურ გარანტიებს, რაც დროებით შვებას უქმნის ადამიანებს, რომლებიც „საკუთარი ბრალის გარეშე აღმოჩნდებიან ისეთ სიტუაციაში, როცა ვეღარ აჭმევენ ოჯახებს“.

თავის მხრივ, სიღარიბე და სახელმწიფოს უუნარობა, დაეხმაროს, იყოს მომსახურების მიმწოდებელი, იწყებს პოლარიზაციას (საზოგადოების დალაგება კლასობრივი დაპირისპირების თვალსაზრისით). „პოლიტიკური პოლარიზაცია, რადიკალიზაცია, პოლიტიკური სტაბილურობის დაკარგვა, საწვავის იმპორტის დეფიციტი (პრობლემები), მედიკამენტების ან თუნდაც ძირითადი საკვები პროდუქტების დეფიციტი საზოგადოებას „ზღვარზე აყენებს“, აჯამებენ ექსპერტები ანგარიშში.

Source link