ათენი სავსეა უცხოელი ტურისტებით. მათ ხედავთ ქალაქის ცენტრში ვიწრო ქუჩებში, მაგრამ ასევე მოულოდნელად დადიან გარეუბანში, ყურებამდე ღიმილით, ტროტუარებზე გაჩერებულ მანქანებს შორის სრიალებენ.
ზოგიერთი ყველაზე პოპულარული ბერძნული მიმართულება უკვე შეფუთულია უცხოელი ტურისტები. სხვები მხოლოდ იკრიბებიან და საინფორმაციო გამოშვებებში ხელისუფლება კიდევ ერთ ტრიუმფალურ სეზონს აღნიშნავს. მაგრამ კულისებში არის რაღაც ბევრად უფრო რთული. ალბათ გსმენიათ, როგორ საუბრობენ ბორნების, სასტუმროებისა და გასაქირავებელი ნომრების ფასები წელს მაღალია.
ბოლო კვლევის თანახმად, ბერძნების თითქმის ნახევარს არ შეუძლია ამ ზაფხულს ერთკვირიანი შვებულება. მათგან, ვინც დასასვენებლად მიდის, დაახლოებით ნახევარი იცხოვრებს მეგობრებთან ან საკუთარ აგარაკებში. ეს არ არის მიღებული. ეს აშკარა ტენდენციაა. ის პანდემიის დროს მცირე ხნით შეჩერდა, მაგრამ ახლა ბრუნდება, რადგან ბერძნული ტურისტული პროდუქტი სულ უფრო მეტად არის მიმართული უცხოელი მოგზაურებისკენ. ბერძნული ზაფხულის კონცეფცია, ხანგრძლივი დასვენება ლამაზ ადგილას, ნელ-ნელა უმეტესობისთვის მიუღწეველ ოცნებად იქცევა.
Როგორ მოხდა? როგორ გახდა მოულოდნელად “ბერძნული ზაფხული” პროდუქტი ექსკლუზიურად უცხოელი მოგზაურებისთვის, ადგილობრივებისთვის ძალიან ძვირი, როგორც ეს არის სხვა განვითარებად ქვეყნებში, როგორიცაა ბალი, სეიშელის კუნძულები და მალდივები? ბოლო ათწლეულის განმავლობაში უცხოელი ტურისტების რაოდენობის ძირითადი ზრდა განპირობებულია ზუსტად იმით, რომ უცხო ქვეყნებში მოგზაურთა რიცხვი მკვეთრად და სწრაფად გაიზარდა. ეს არის აფეთქება, რამაც გამოიწვია ყველა სხვადასხვა პრობლემა, რომელიც ჩვენ ვნახეთ ჩვენს ირგვლივ ბოლო რამდენიმე წლის განმავლობაში: უბნები, სადაც ოდესღაც ადგილობრივები ცხოვრობდნენ, Airbnbs-ის მიერ იპყრობს; მზარდი ქირა ადგილობრივ მოსახლეობას აჭარბებს; პოპულარული ადგილების ხასიათის ეროზია; დარჩენილი მაცხოვრებლების ცხოვრების ხარისხის გაუარესება.
ბერძნული ზაფხული ჩვენი იდენტობის ნაწილია. როგორც ჰორიატიკის სალათი, როგორც საჩივარი მოსამართლის წინააღმდეგ და როგორც უკანონო პარკირება “ერთი წუთით”
კიდევ უფრო უარესი, ისეთ ადგილებში, რომლებიც არ არის გათვლილი ტურისტების დიდი რაოდენობის მისაღებად, ინფრასტრუქტურა ამავე დროს ნადგურდება. მაშინაც კი, თუ რომელიმე კუნძულზე, სადაც 2000 მოსახლე ცხოვრობს, აეროპორტი გარემონტებულიყო, თუნდაც მეტი საძილე ადგილი დაემატოს, თუნდაც მოიძებნოს მუშები – საშინაო თუ უცხოელი – ყველა ამ ახალი საცხოვრებლის, საგზაო ქსელის, ელექტრომომარაგების სისტემების, წყალმომარაგების მოსამსახურებლად. კანალიზაცია და ნარჩენების გატანა ჯერ კიდევ გათვლილია, საუკეთესო შემთხვევაში, 2000 მოსახლეზე.
ჩვენ ასევე ავიყვანეთ ის შემდეგ დონეზე: როდესაც ადგილობრივები მთელს საბერძნეთში ცდილობენ გამოიყენონ ყოველი კვადრატული მეტრი რაც შეიძლება მეტი ვიზიტორის დასახვედრად ან შესანახად, ისინი გახდებიან იმუნური კანონებისა და გარემოს მიმართ და არ ამჩნევენ, თუ რამდენად უარესია ეს. გამოცდილებას, რომელსაც ისინი სთავაზობენ ვიზიტორებს, ასევე რამდენად გარდაუვალი ხდება მიმართულების მთავაზობელი „ბრენდის“ კოლაფსი. ტურიზმის განვითარებაზე მიდგომა, როგორც დიდი ფულის სწრაფად გამომუშავების საშუალება, მოსალოდნელია ბიზნეს გარემოში, სადაც ყველაფერს ოპორტუნისტურად და შორსმჭვრეტელად განიხილავენ. მაგრამ მიუხედავად ამისა, ეს არის ტრაგედია, რომელიც ჩვენს თვალწინ იხსნება და რომელსაც სტატიებში, ისტორიებსა და TikTok-ის ვიდეოებში ყვებიან იმედგაცრუებული ინფლუენსერები.
და აქ დგას პრობლემა: თუ „ბერძნულ ზაფხულს“ დავკარგავთ, რა დარჩება? Ვინ ვართ ჩვენ?
უცხოელ ტურისტებს სურთ აქ ჩამოსვლა, რათა განიცადონ ბერძნული ზაფხული, ისევე როგორც ჩვენ რამდენიმე წლის წინ. საუბარი არ არის იმიტაციაზე ან მარკეტინგზე – ეს უბრალოდ შესანიშნავი საშუალებაა შვებულების გასატარებლად. მაგრამ ჩვენთვის ამ ტიპის დასვენება არ არის მხოლოდ ჩვევა ან ჩვეულება. ბერძნული ზაფხული ჩვენი იდენტობის ნაწილია. მოსწონს ჭორიატიკის სალათი, როგორც საჩივარი მოსამართლის წინააღმდეგ და მოსწონს უკანონო პარკირება “მხოლოდ ერთი წუთით”. სანაპიროზე წოლა, ზღვაში ბანაობა, ვახშამი ტავერნაში, შუადღისას სეირნობა ლამაზ ზღვისპირა ქალაქში, ნაყინის ჭამა პორტში – ეს ის გამოცდილებაა, რაზეც ბევრი ოცნებობს, მაგრამ ჩვენთვის ეს ბევრად მეტია. იშვიათი სპორტული გამარჯვებების გამოკლებით, საერთო არაფერი გვაქვს. ჩვენ ვართ ოჯახების ერთობლიობა, რომლებიც იზიარებენ ერთსა და იმავე გეოგრაფიულ სივრცეს, ხშირად უხალისოდ. მაგრამ ჩვენ გვაქვს საზაფხულო არდადეგები. ის ფაქტი, რომ ეს გამოცდილება სულ უფრო და უფრო მიუწვდომელი ხდება ბერძენი მამაკაცებისა და ქალების მზარდი რაოდენობისთვის, აუცილებლად გამოიწვევს შედეგებს. ეს კოლექტიური ტრავმაა. ეს არის კიდევ ერთი ძაფი მოწყვეტილი დახეული სვიტერიდან, რომელიც არის ჩვენი, როგორც ერის, როგორც საზოგადოების იდენტობა.
პ.ს შეგიმჩნევიათ ის ფაქტი, რომ მემორანდუმების რთულ წლებშიც კი სიცოცხლე უფრო იაფი იყო? მართალია, მაშინ არავინ გადასცა დიდ წარმატებებს და ეკონომიკურ ზრდას. პირიქით, ყველა წუწუნებდა და ტიროდა, რა ცუდი გახდა ცხოვრება. მიუხედავად ამისა, საბერძნეთის თითქმის ყველა მცხოვრებს შეეძლო დასასვენებლად წასვლა. ახლა, საყოველთაო კურთხევის ეპოქაში, ყოველი რკინით მაინც ასე გვეუბნებიან, ამის საშუალება არ გვაქვს. Რა ხდება?
More Stories
რა გავლენა იქონია საბერძნეთის გადაწყვეტილებაზე, დაეხმარა კიევს იარაღით?
აქციის მონაწილეებს ჯანდაცვის მინისტრმა დაურეკა "უმნიშვნელო ხალხი, კაფირები"
ოქრო შვეიცარია: “ჩვენი ფინანსური სისტემის ბოლო 5 წუთში ვართ – ახლოვდება ყველაფრის კოლაფსი”