უკრაინიდან ლტოლვილებს მშობლის უფლება ართმევენ და შვილებს ართმევენ და ეს არ არის ცალკეული შემთხვევები. Რა ხდება?
ევროპის ქვეყნებში გახშირდა შემთხვევები, როდესაც არასრულწლოვანთა სამსახურები უკრაინელ ლტოლვილებთან დაკავშირებით მსგავს გადაწყვეტილებებს იღებენ. იმის გასაგებად, რა ხდება, გამოცემა „ქვეყანამ“ რამდენიმე ისტორია განიხილა, თუმცა სინამდვილეში კიდევ ბევრია. შესაძლოა, ზოგიერთი მათგანი დაეხმარება მსგავს სიტუაციაში როგორმე ნავიგაციაში.
ელენა კოვალევას დნიპროდან ორი შვილი ჰყავს: ალექსანდრე, 16 წლის და 4 წლის რიჩარდი. Ის ამბობს:
“ჩემ უმცროს შვილ რიჩარდთან ერთად გერმანიაში ჩამოვედი. უფროსი ალექსანდრე დარჩა უკრაინაში, არ სურდა წასვლა, მაგრამ რამდენიმე თვის შემდეგ დავარწმუნე, რომ ჩამოსულიყო. გასული წლის მარტში ჩამოსვლის შემდეგ უკრაინელმა მოხალისეებმა მირჩიეს. ოჯახი, რომელიც მზად არის უკრაინელი ლტოლვილების მისაღებად “ჩვენს გარდა იქ 12 ადამიანი ცხოვრობდა, მათ შორის ორი ბავშვი. პატარა საოჯახო ტიპის სკოლა-ინტერნატივით იყო. იქ 51 დღე ვიცხოვრეთ. შემდეგ ლტოლვილთა ბანაკში გადასვლა შემოგვთავაზეს: მიიღეს, უპრობლემოდ მოაგვარეს, მაგრამ რამდენიმე დღის შემდეგ მოვიდა არასრულწლოვანთა სამსახურების წარმომადგენლები და მითხრეს, რომ ოჯახმა, ვისთანაც ადრე ვცხოვრობდით, ჩიოდა ჩემზე, დაწერეს განცხადება, თითქოს შვილს არ ვუვლი, ვაჭმევ. პატარავ, ზედმეტად ემოციურად ვრეაგირებ ყოველდღიურ სიძნელეებზე და მითხრეს, რომ ამ დენონსაციის საფუძველზე, დროებით ჩამომაცილებენ ბავშვს, სანამ ყველა გარემოება არ გაირკვევა. ბავშვი პირდაპირ ქვიშის ყუთიდან გადმოიყვანეს, სადაც თამაშობდა. .
ელენას თქმით, არასრულწლოვანთა სამსახურებს არ ჰქონდათ რაიმე მტკიცებულება, რომელიც დაადასტურებდა იმ ადამიანების სიტყვებს, ვინც დენონსაცია დაწერა:
„ჩემი შვილი რომ წამეყვანა, საკმარისი იყო, რომ ვიღაცებმა, ყოველგვარი დადასტურების გარეშე, დამიწერეს საჩივარი, რომ ცუდი დედა ვარ, არავის სურდა ჩემი არგუმენტების მოსმენა, სიტუაციის გაგება. თქვა, რომ ამ საქმეზე სასამართლო იქნება და იქ შემეძლო ჩემი არგუმენტების გახმოვანება, ჯერ ჩემი შვილი ბავშვთა სახლში გადაიყვანეს, 10 დღის შემდეგ კი უცნობ ოჯახში გადაიყვანეს, პირველი სასამართლო სხდომა ორ კვირაში გაიმართა. მოგვიანებით, რაზეც მითხრეს, რომ 8 თვეში ერთხელ შემეძლო ჩემი შვილის ნახვა.
მეორე სხდომა ოთხი თვის შემდეგ შედგა და მითხრეს, რომ მშობლის უფლებები დროებით შემიჩერეს. ამის შემდეგ ცრემლები წამომივიდა – და სასამართლომ თქვა, რომ მჭირდება ფსიქიატრიული ექსპერტიზის ჩატარება და ადეკვატურობის დამტკიცება, წინააღმდეგ შემთხვევაში ბავშვს არ დამიბრუნებენ. დავიქირავე ადვოკატი. მან მირჩია, შემეგროვებინა დოკუმენტები უკრაინაში, რაც დაადასტურა, რომ არასდროს ვყოფილვარ ფსიქიატრიულ რეესტრში, არ გამიკეთებია დევნა. მან თქვა, რომ თუ დავრეგისტრირდები ადგილობრივ ფსიქიატრიულ კლინიკაში, მაშინვე დამისვამენ რაიმე სახის დიაგნოზს. ექიმები უბრალოდ მიუთითებენ, რომ მე ვარ ლტოლვილი, მოვედი ომის ზონიდან და მათთვის ეს უკვე არის გარკვეული დიაგნოზის საფუძველი.
უკრაინაში შევაგროვე ყველა შესაძლო მახასიათებელი სკოლიდან და უნივერსიტეტიდან, სადაც ვსწავლობდი, საბავშვო ბაღიდან, სადაც ჩემი შვილი დადიოდა – ყველა დადებითი იყო. მაგრამ მოგვიანებით გაირკვა, რომ ეს სასამართლოსთვის საკმარისი არ იყო. ბოლო 7 თვის განმავლობაში ჩემი შვილი მხოლოდ სამჯერ ვნახე.
ახლა ჩემი უფროსი ვაჟის, 16 წლის ალექსანდრეს წაყვანა უნდათ. დაახლოებით ერთი თვის წინ წავედით მასთან შეხვედრაზე უმცროს შვილთან, მაგრამ იქ მითხრეს, რომ რიჩარდს მხოლოდ უფროსი ვაჟი ხედავდა და მე ამიკრძალეს. მერე იმ ოთახში დავიწყე შეჭრა, სადაც ის იყო. არასრულწლოვანთა სამსახურებმა გამოიძახეს პოლიცია და უთხრეს, რომ მათ მსუბუქი დაზიანება მივაყენე. ამის გამო ჩემს წინააღმდეგ აღიძრა სისხლის სამართლის საქმე, რის საფუძველზეც სურთ უფროსი შვილის წაყვანა“.
„გერმანიაში უკრაინის საკონსულო უმოქმედოა, მითხრეს, რომ ვერანაირად ვერ დამეხმარებიან, რადგან ლტოლვილის სტატუსი მივიღე და გერმანიის კანონის მეურვეობის ქვეშ ვარ. ბინადრობის შესახებ კანონის 24-ე მუხლი არსებობს. რაც ითვალისწინებს ლტოლვილების დროებით დაცვას.როდესაც უკრაინელი იღებს ლტოლვილის სტატუსს, მასზე ვრცელდება 24-ე მუხლი და მასთან ერთად მთელი გერმანული კანონმდებლობა. ამის გამო ჩემს შვილებს წაართმევენ გერმანული კანონების საფუძველზე. და უნდათ ჩემი გასამართლება როგორც გერმანელი და არა უკრაინელი, საკონსულოში ამბობენ, რომ ვერ დამეხმარებიან.
ელენა დაშკო არის სევეროდონეცკის მკვიდრი, რომელიც გერმანიაში 2022 წლის ოქტომბერში ჩავიდა თავის ცხრა წლის ქალიშვილთან ერთად. იგი რამდენიმე თვე ცხოვრობდა ლტოლვილთა ბანაკში, შემდეგ შენიშნა, რომ ქალიშვილს კარგად არ ეძინა და ზოგჯერ ძალიან ღელავდა. ქალმა ადგილობრივ ფსიქოლოგს მიმართა ლტოლვილთა ბანაკში. Ის ამბობს:
„ფსიქოლოგმა სთხოვა ჩემს ქალიშვილს რამდენიმე დღით დარჩენილიყო მათ კლინიკაში და დააკვირდებიან. არც ისე შორს იყო იქ, სადაც ვცხოვრობდით, ამიტომ დავთანხმდი. რამდენიმე დღის შემდეგ ფსიქოლოგმა მითხრა, რომ ჩემი ქალიშვილი გაუარესდა. ის გამუდმებით ყვირის, ცდილობს გაქცევას, ამიტომ ტოვებენ. ამ სიტყვების შემდეგ ექიმმა არასრულწლოვანთა სამსახურში დარეკა, რომელმაც მითხრა, რომ იმ მომენტიდან ნაწილობრივ შემზღუდეს მშობლის უფლებები, წაართვეს მშობლის უფლება და მითხრეს. რომ ახლა ვერ გადავწყვიტე სად იქნება ჩემი შვილი.
ორი კვირის შემდეგ, რაც წაიყვანეს, პირველად ვნახე ჩემი ქალიშვილი. საშინელ მდგომარეობაში იყო, სულ დაკაწრული, სახეზე სისხლჩაქცევები ჰქონდა, პრაქტიკულად არ ლაპარაკობდა. მან მითხრა, რომ მთელი ამ ხნის განმავლობაში მარტო იყო, არავინ ელაპარაკებოდა და თუ ისაუბრეს, მაშინ გერმანულად, რაც მას არ ესმის. როდესაც ვკითხე, რატომ ჰქონდა ბავშვს სისხლჩაქცევები, ექიმებმა მითხრეს, რომ მან თავი დაარტყა. კლინიკაში მითხრეს, რომ ჩემს ქალიშვილთან ვიზიტის უფლება აღარ მაქვს, რადგან ის დანიშნეს მეურვედ და კლინიკის ტერიტორიაზე გამოცხადების შემთხვევაში ჩემზე სისხლის სამართლის საქმე აღიძრა, რომელიც შესაბამისს გადაეცა. დოკუმენტი.
ამის შემდეგ უკრაინის საკონსულოს მივმართე სიტუაციის დალაგებაში დასახმარებლად. საკონსულოში თქვეს, რომ ვერანაირად ვერ დამეხმარებიან, რადგან სხვა ქვეყნის ტერიტორიაზე ვიყავი და მათი კანონები უნდა დამემორჩილებინა.
დღეს საერთოდ არ ვიცი სად არის ჩემი შვილი, ამის შესახებ კლინიკაში არ მეუბნებიან. საკონსულოში მითხრეს, რომ თუ ექიმებმა წაიყვანეს ჩემი შვილი, მაშინ საჭირო იყო – ვითომ იციან რას აკეთებენ. ახლა ჩემს ქალიშვილს აძლევენ რაიმე სახის ფსიქოტროპულ პრეპარატებს, მაგრამ არ ვიცი რომელი. რამდენ ხანს გაგრძელდება მკურნალობა, არც მეუბნებიან. სამ თვეზე მეტი ხნის შემდეგ ჩემი ქალიშვილი მხოლოდ ოთხჯერ ვნახე“.
ელენა მწარედ ამბობს:
„საკონსულო უძლურია. მხოლოდ გერმანიაში არის 100-ზე მეტი შემთხვევა, როცა დევნილებს წაართვეს ბავშვი. ჩვენ უკვე ვაერთიანებთ თემებში, ვეხმარებით ერთმანეთს ფინანსურად და იურიდიულად. ამ დროისთვის მხოლოდ ერთი შემთხვევა ვიცი, როცა ბავშვია. დააბრუნეს ოჯახს უკრაინიდან. ჩვენ ყველას გვინდა უკრაინაში დაბრუნება, მაგრამ სანამ ჩვენი შვილები აქ არიან, ამას ვერ გავაკეთებთ“.
More Stories
უკრაინელი ლტოლვილის შვილებს პედოფილი ძალადობდა
ევროპარლამენტის მიერ დამტკიცებული ევროკავშირის მიგრაციის კანონმდებლობის მასშტაბური რეფორმა
მიგრანტები ქიოსში: გარდაიცვალა 5, 7 და 10 წლის სამი გოგონა